-My dostigli ravenstva , no poterjali edinstvo , dryzja. My obretem ego tol'ko cherez X__ , eto velikij edinitel' , on velikij X__ , uterjanyj element sobornosti , on privedet nas - zadomstojashix v velikoe carstvo truda i svodody - v Chetvertyj Son Very Pavlovny . I my sozdanim novogo cheloveka , ne myzhchinu i ne zhenschinu , a novoe telo s bol'shimi grudmi i dlinym X__ .
I v radostnom poryve , novogo schast'ja , ona sorvala kruzhevnye trusy so svoego , pokrytogo kapljami pota tela . I prokurennyj zal , pogruzilsja v molchanie uvidev vozbyzhdennyj X__ , torchashij v sovem ne polozhennom emu meste .
Roman , otstraniv svoje junosheskoe telo , drozhshej rukoj nachal natjagivat' grjaznye trusiki. -Ja ne etogo xotel, Simone , ja ne ozhidal , mne domoj pora , ja xochu prochest' neskol'ko novyx stranichek moej ljubimoj knigi , - placha mjamlil geroj , ponimaja chto v etot raz emu tak prosto ne ujti.
Simone krepche prizhalas' k Romanu , i ee X__ , k izymleniju i radosti zala, voshel so skripom v grjaznyj zad nezadachlivogo geroja.
| Zaglavnaja stranica | Predislovie |
| Pishi dal'she! | Predydushchie stranicy:69 |
| Fortochki (frames) | Isxodnyj tekst |